Βολτάροντας στην Αθήνα

Μεσημεράκι και πήρα το αμαξίδιο μου να κάνω μια βόλτα στην αγαπημένη μου περιοχή του κέντρου της Αθήνας. Μοναστηράκι και Θησείο. Μέσα στο τρένο ξεκινάω να βλέπω αντιδράσεις και κινήσεις που φανερώνουν όλη την Ελληνική νοοτροπία σχετικά με εμάς τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Βλέμματα και εκφράσεις,που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να κρύψει,δείχνουν πόσο πίσω είμαστε σαν λαός σε ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Συναντάω διάφορα είδη ανθρώπων άλλους πιο ενημερωμένους και
ευαισθητοποιημένους και άλλους με πλήρη άγνοια που θεωρούν ότι βάζω το μηχανάκι όπως λένε στο τρένο!
Ίσως να αναρωτηθείτε πως αντέχω μέσα σε τόσο παραλογισμό. Αυτό που μου δίνει την δύναμη να αντέχω είναι απλά η δίψα μου για ζωή. Αν αφήσω να με καταβάλει όλη η τρέλα και η αρνητικότητα του κόσμου θα πρέπει να κλειστώ στο σπίτι μου και απλά να περιμένω παθητικά να περάσουν τα χρόνια. Δε θέλω να ζήσω μια τέτοια ζωή όμως. Και δεν πρέπει κανείς να αποζητά έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Πρέπει να ζεις τις στιγμές σου και να αντιληφθείς ότι κάθε μέρα που ξυπνάς και βλέπεις τον ήλιο και τον ουρανό είναι ευλογία. Κάθε μικρή στιγμή ειναι δώρο. Ζήσε την και μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να σου την στερήσει. Για να φτάσει όμως κάποιος σε αυτό το επίπεδο σκέψης πρέπει να έχει σωστό τρόπο σκέψης ή αλλιώς σωστό mindset. Για να σου​ εξηγήσω τι εννοώ θα σου δώσω​ ένα πολύ απλό παράδειγμα.
Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις διαφορά πράγματα το μυαλό σου θα αρχίσει να αυθυποβάλεται και θα πιστέψει ότι όντως δεν μπορείς να τα κάνεις.
Ενώ αν σκεφτείς ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα ακόμα και θετικά μπορείς.
Κάθε εμπόδιο που συναντάς είναι μια πρόκληση για να εξελιχθείς και να γίνεις καλύτερος. Το πιο σημαντικό είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου και να αντιληφθείς ότι δεν υστερείς σε τίποτα σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει ίσως να έχεις λίγο περισσότερη υπομονή αλλά μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Αρκεί να θέλεις να ζήσεις και να κυνηγάς τα όνειρα σου.
Δεν πρέπει ποτέ να παραιτηθείς από το δικαίωμα σου στην ζωή. Αν χάσεις την επιθυμία για ζωή χάνεις τα πάντα. Το πιο σημαντικό είναι να θέλεις να ζήσεις. Αν δεν θέλεις ο ίδιος να ζήσεις κανείς να σε βοηθήσει. Να κάνεις όνειρα και να βάζεις στόχους. Έτσι θα καταφέρεις να κρατήσεις ασβέστη την επιθυμία για ζωή.
Δεν πρέπει κανείς και τίποτα να σε επηρεάσει αρνητικά.
Όλα στην ζωή είναι θέμα σκέψης και αντίληψης. Όπως και στις επιχειρήσεις αλλά και γενικά στην απόκτηση δεξιοτήτων πρέπει να έχεις πάντα θετική ψυχολογία και προδιάθεση για να καταφέρεις να πετύχεις τους στόχους που θέτεις. Στην περίπτωση μας τα άτομα με αναπηρία πρέπει να σκεφτόμαστε θετικά και να μην προδιαθέτουμε τον εαυτό μας να πιστέψει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε εμπόδιο και δυσκολία με θετικό τρόπο και διάθεση!
Stay Positive and Be Able 2 Live Disabled

PS:Ένα πολύ καλό βιβλίο σχετικό με το mindset είναι το <<Mindset>> της Carol Dweck και ευχαριστώ την κυρία Μυλαίδη Πολυξένη Στούμπου που μου το πρότεινε!